[ Pobierz całość w formacie PDF ]
więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą;
7) wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika
świadectwa kierowcy;
8) wydania formularza jazdy;
9) wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 4, lub jego zmiany
oraz wydania wtórnika certyfikatu;
10) wydania decyzji, o której mowa w art. 20a ust. 2.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, pobierają organy dokonujące tych
czynności.
3. Opłaty, o których mowa w art. 40 pkt 2 i pkt 3, pobiera jednostka,
o której mowa w art. 38 ust. 2 i ust. 3.
4. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze
rozporządzenia, upoważnić, na określonych warunkach, do pobierania
opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym
transporcie drogowym, o których mowa w ust. 1, jednostkę określoną w
art. 17 ust. 2 lub polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym
zrzeszające międzynarodowych przewozników drogowych, mając na
względzie usprawnienie procedur pobierania opłat.
akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.
orzeczenia sądów
Art. 42. 1. (10) Podmioty wykonujące na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przewóz drogowy zobowiązane są do uiszczania opłaty za przejazd
pojazdu samochodowego po drogach krajowych, której maksymalna
wysokość nie może być wyższa niż równowartość 1.800 euro rocznie, z
wyłączeniem:
1) przedsiębiorców wykonujących transport drogowy taksówką;
2) pojazdów transportu kombinowanego;
3) pojazdów realizujących komunikację miejską;
4) zakładów pracy chronionej lub zakładów aktywności zawodowej, w
przypadku wykonywania przewozów na potrzeby własne;
5) pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 12
ton.
1a. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku
uiszczania opłat za przejazd autostradą, o których mowa w przepisach o
autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym.
2. Stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, uzależnione są od:
1) czasu przejazdu po drogach krajowych;
2) rodzaju pojazdu samochodowego;
3) dopuszczalnej masy całkowitej oraz emisji spalin pojazdu.
3. Opłata, o której mowa w ust. 1, może być w szczególności
wnoszona w:
1) jednostce, o której mowa w art. 17 ust. 2;
2) granicznych urzędach celnych;
3) urzędach celnych wewnątrz kraju;
4) stacjach benzynowych, z zastrzeżeniem ust. 4;
5) polskich organizacjach zrzeszających przewozników drogowych o zasięgu
ogólnokrajowym, z zastrzeżeniem ust. 5.
3a. (11) Podmiot, o którym mowa w ust. 1, uiszcza opłatę roczną,
miesięczną, siedmiodniową albo dobową.
3b. Karta opłaty dobowej i siedmiodniowej może być wypełniona przez
podmiot, o którym mowa w ust. 1, w terminie:
1) 7 dni - od wydania karty opłaty dobowej;
2) 14 dni - od wydania karty opłaty siedmiodniowej.
4. (12) Przedsiębiorcy prowadzący stacje benzynowe mogą pobierać
opłatę po zawarciu porozumień z jednostką, o której mowa w art. 17 ust.
2.
5. Polskie organizacje zrzeszające przewozników drogowych o zasięgu
ogólnokrajowym mogą pobierać opłatę po zawarciu porozumień z
jednostką, o której mowa w art. 17 ust. 2.
6. W porozumieniach, o których mowa w ust. 4 i ust. 5, określa się w
szczególności:
1) sposób zabezpieczenia przekazywanych kart opłaty drogowej
uniemożliwiający dostęp do nich osobom niepowołanym;
2) wyposażenie w odpowiednie urządzenia gwarantujące zabezpieczenie
przed zaginięciem, zniszczeniem lub utratą dokumentów;
3) obowiązek ubezpieczenia otrzymanych dokumentów od wszelkiego
ryzyka związanego z ich zaginięciem, zniszczeniem lub utratą;
4) zasady rozliczania z jednostką, o której mowa w art. 17 ust. 2, w
przypadku zaginięcia, zniszczenia lub utraty otrzymanych dokumentów.
7. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaj i stawki opłaty za przejazd po drogach krajowych,
zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2, oraz tryb wnoszenia i sposób
rozliczania tej opłaty w przypadku niewykorzystania w całości lub w części
dokumentu potwierdzającego jej wniesienie za okres roczny z przyczyn
niezależnych od przedsiębiorcy, a także wzory dokumentów
potwierdzających wniesienie tej opłaty.
akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.
orzeczenia sądów
Art. 42a. Przepisu art. 42 nie stosuje się do podmiotów niebędących
przedsiębiorcami, a zaliczonych do sektora finansów publicznych.
Art. 43. 1. Na zasadach wzajemności mogą być pobierane od
przedsiębiorców zagranicznych opłaty inne niż określone w art. 42.
2. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze
rozporządzenia, wprowadzić dla przedsiębiorców zagranicznych opłaty, o
których mowa w ust. 1, określając ich wysokość, tryb wnoszenia oraz
jednostki właściwe do ich pobierania.
akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.
Art. 44. 1. Jednostki, o których mowa w art. 17 ust. 2, art. 26 pkt 2,
art. 32 pkt 2, art. 42 ust. 3 oraz art. 43 ust. 2, otrzymują prowizję od
pobranych opłat, w wysokości nie mniejszej niż 7 % i nie większej niż 10
%, z zastrzeżeniem ust. 1b.
1a. (uchylony).
1b. Jednostka, o której mowa w art. 17 ust. 2, otrzymuje prowizję, w
wysokości nie większej niż 14 %, od opłat pobranych w międzynarodowym
transporcie drogowym z tytułu:
1) wydania zezwolenia zagranicznego;
2) wydania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu
drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie
więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą;
[ Pobierz całość w formacie PDF ]